Programı Çalıştır Ki İnsan Yaşasın

193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 61 inci maddesinde, “Ücret, işverene tabi ve belirli bir işyerine bağlı olarak çalışanlara hizmet karşılığı verilen para ve ayınlar ile sağlanan ve para ile temsil edilebilen menfaatlerdir.

Ücretin ödenek,tazminat,kasa tazminatı (Mali sorumluluk tazminatı), tahsisat, zam, avans, aidat, huzur hakkı, prim, ikramiye, gider karşılığı veya başka adlar altında ödenmiş olması veya bir ortaklık münasebeti niteliğinde olmamak şartı ile kazancın belli bir yüzdesi şeklinde tayin edilmiş bulunması onun mahiyetini değiştirmez.” denilmiştir.

Diğer taraftan, 4603 sayılı Kanunun 3/2 nci maddesinde, “Bankaların bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte çalışmakta olan personeline en yüksek Devlet memuru aylığının (ek gösterge dahil) brüt tutarının % 180’ini geçmemek üzere görev ve unvanlarına göre yönetim kurullarınca belirlenecek miktarda bankacılık tazminatı ödenir. Bu personele bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihe kadar bankalarca kendi iç mevzuatına göre yol parası, geçici görevlendirme ve ikamet gideri olarak yapılmış olan ödemeler bu Kanuna göre yapılmış sayılır. Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihe kadar yapılmış olan bu tür ödemeler, damga vergisi hariç herhangi bir vergiyi tabi tutulmaz ve bundan sonra her ne ad olursa olsun, bu mahiyette ödeme yapılmaz.” hükmü yer almıştır.

Buna göre, 4603 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği tarihe kadar personelinize kendi iç mevzuatınıza göre ödenen yol parası, geçici görevlendirme ve ikamet giderlerinin gelir vergisine tabi tutulmaması gerekmekte; ancak, adı geçen Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte çalışmakta olan personelinize, bu Kanuna göre ödenen bankacılık tazminatının gelir vergisinden istisna edilmesine yönelik, ilgili Kanunda herhangi bir düzenleme olmadığından, bu ödemelerin gelir vergisine tabi tutulması gerekmektedir.

Bilgi edinilmesini rica ederim.