Bilindiği üzere, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun Geçici 35 inci maddesinde gerçek usulde gelir vergisine tabi tutulan tacirlerle serbest meslek erbabının hayat standardı esasına tabi tutulacağı, beyan edilen gelirin hayat standardı esasına göre tespit edilen gelirden düşük olması halinde bu düşüklüğün hangi gelirlerle izah edilebileceği hükme bağlanmıştır.Diğer taraftan, 30.12.1993 tarih ve 21804 sayılı Resmi Gazete’nin mükerrer sayısında yayımlanan 3946 sayılı Kanunun 27 nci maddesi ile Gelir Vergisi Kanununun Geçici 35 inci maddesine eklenen 7 numaralı fıkrada, “Mükellefler, kendilerine, eşlerine ve çocuklarına ait ve üzerinden gelir vergisi ödenen gelirleri (hamiline yazılı mevduat ve hamiline yazılı menkul kıymetlerden elde edilen gelirler hariç) ile kendilerine ve eşlerine ait emekli maluliyet dul ve yetim aylığı bulunduğunu belgelendirdikleri takdirde, bu gelirler hayat standardı esasına göre kazancın tespitinde izah nedeni gelir olarak kabul edilir.” denilmiştir. Aynı Kanunun 39 uncu maddesinde de bu hükmün 1993 yılı gelirlerine de uygulanmak üzere yayımı tarihinde yürürlüğe gireceği belirtilmiştir.
Gelir Vergisi Kanununun 94 üncü maddesinin 8 inci bendinde, mevduat faizlerinin gerçek kişilere nakden veya hesaben ödenmesi sırasında istihkak sahiplerinin gelir vergisine mahsuben ödemeyi yapanlar tarafından vergi tevkifatına tabi tutulacağı hükme bağlanmıştır.Bu açıklamalar çerçevesinde, mükellefin üzerinden vergi tevkifatı yapılan mevduat faizi hayat standardı uygulamasında izah nedeni gelir olarak dikkate alınacaktır.Öte yandan, hayat standardı esasına göre kazancın tesbitinde menkul sermaye iratlarının indirim oranı uygulanmadan önceki brüt tutarı izah nedeni gelir olarak kabul edilecektir.

Bilgi edinilmesini ve gereğinin buna göre yapılarak, sonucundan adı geçene de bilgi verilmesini rica ederim.